|
1386-06-27 شهرزاد نیوز:
نوشین شاهرخی
شهرزاد نیوز:
در پانزدهمین سالگرد ترور 5 تن از
اپوزیسیون ایران در رستوران میکونوس در
شهر برلن آلمان، برنامه یادبودی در کارگاه
فرهنگ ها در برلن برگزار شد. حمید نوذری،
گرداننده‌ی این بزرگداشت در گفتگو با
شهرزادنیوز گفت که از سال 1993 تاکنون
سالروز این واقعه به همراه یادمان کشتار
67 برگزار می شود، زیرا مسئله‌ی میکونوس
آنچنان ابعادی در برلن و آلمان گرفته که
برای بسیاری از مردم، مسئله‌ای شناخته شده
است و ادغام آن با سالرزو قتل‌عام
زندانیان سیاسی تابستان 67، مساله را در
افکار عمومی آلمان قابل درک تر می کند.
در روز 17 سپتامبر 1992،
سه تن از رهبران حزب دمکرات ایران به
نام‌های دکتر
صادق شرفکندی
(دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران)،
فتاح
عبدلی،
همایون اردلان
و یکی از فعالان سیاسی برلین به نام
نوری
دهکردی در
رستوران میکونوس برلین ترور شدند.
در 28
اکتبر 1993 دادگاهی علیه متهمان این واقعه
تشکیل شد. این دادگاه 4 سال به درازا کشید
و در آوریل 1997 دادگاه عالی آلمان مقامات
نظام جمهوری اسلامی را به دست داشتن در
قتل مخالفین خود در خارج از ایران متهم
کرد. این دادگاه حکم بازداشت علی فلاحیان
وزیر اطلاعات و امنیت وقت جمهوری اسلامی
را داد که طراح و فرمانده‌ی اصلی این ترور
شناخته شد. رهبر جمهوری اسلامی،
رئیس‌جمهور وقت، وزیر امور خارجه‌ی وقت،
وزیر اطلاعات وقت و فرمانده‌ی سپاه
پاسداران وقت ایران از آمران این ترور
شناخته شدند.
متهمان
این قتل‌ها کاظم دارابی، متهم ردیف اول
این ترور از ایران، و عباس رایل از لبنان
به حبس ابد بدون تخفیف تا قبل از 25 سال
محکوم شدند. یوسف امین از لبنان نیز به 11
سال حبس محکوم شد. همچنین 14 تن از
مأموران امنیتی رژیم اسلامی از آلمان
اخراج شدند. از آنجا که دادگاه‌های آلمان
مستقل از دولت هستند، دولت آلمان نتوانست
بر حکم دادگاه تأثیر بگذارد و حکم دادگاه
آلمان باعث قطع روابط دیپلماتیک آلمان و
نیز دیگر کشورهای اروپای غربی با ایران
گردید، تا اینکه دولت اسلامی تعهد کرد که
دیگر دگراندیشان و مخالفانش را در خارج از
مرزهای ایران ترور نکند.
از زمان
صدور حکم دادگاه میکونوس، دولت ایران در
صدد بود تا کاظم دارابی را به هر شکلی به
ایران بازگرداند. از دستگیری هلموت هوفر
آلمانی در ایران به بهانه‌ی رابطه‌ی
نامشروع با زنی ایرانی گرفته تا آزادی
رولاند کلاین که در ایران زندانی شد،
عملکردهایی بوده‌اند که در راستای آزادی
این تروریست دولتی انجام شده‌اند.
در این
میان سیاست کنونی دولت آلمان در برخورد با
این تروریست‌ها بسیار قابل تأمل است. در
قانون قضائی دولت آلمان آمده است که اتباع
خارجی در زندان‌های این کشور، چنانکه دو
سوم زمان محکومیت‌شان را گذرانده باشند،
می‌توانند به کشور متبوعه بازگردانده شوند
و بقیه‌ی دوران محکومیت‌شان را در زندان
آن کشور بگذرانند. از سویی دولت آلمان دَم
از مبارزه با تروریسم می‌زند و از سوی
دیگر می‌خواهد این تروریست‌ها را به
کشورشان بازگرداند. بازگرداندن کاظم
دارابی به ایران، به معنای بازگرداندن این
تروریست به کشوری است که مقامات حکومتی آن
طراح و آمر این ترورها بوده‌اند و دیگر
صحبتی از ادامه‌ی حبس وی در ایران
نمی‌تواند در میان باشد.
از آنجا
که در آلمان احزاب حکومت می‌کنند، گاه با
سلطه‌ی حزب سبزها و سوسیال‌دمکرات‌ها
سیاست‌های متفاوتی از سیاست
سوسیال‌مسیحیانی که اکنون بر مسند
قدرت‌اند، درپیش گرفته می شود. برای مثال
چند سال پیش در یکی از این بزرگداشت‌ها
خانم کلادیا روت که در زمان دولت سبز و
سرخ (حزب سبزها و سوسیال‌دمکرات‌ها) در
آلمان، به عنوان مسئول حقوق بشر آلمان
بود، در سخنرانی‌اش اشاره کرد که بایستی
یک روز مسئولین جنایت سازمان‌یافته علیه
زندانیان سیاسی در سال 1988 به نام نامیده
شوند و دادگاهی صالح در مورد آنها تصمیم
گیرد.
حدود 250
نفر در مراسم برلین شرکت داشتند که 10 تا
15 درصد از شرکت‌کنندگان آلمانی بودند.
تصمیم‌گیرندگان در رابطه با مسائل
پناهندگی، مسئولان احزاب و سازمان‌های
حقوق بشر که با ایران در ارتباطند، از
جمله شرکت‌کنندگان در این بزرگداشت بودند.
از آنجا
که امسال 15 سال از ترور فریدون فرخزاد،
شومن معروف ایران می‌گذرد، از او نیز یاد
شد. از آنجا که شوهای وی علیه رژیم اسلامی
و گاه اسلام بود، وی در اوت 1992، چند
هفته پیش از ترور میکونوس در شهر بُن به
دست عوامل حکومت اسلامی ایران با ضربات
متعدد چاقو کشته شد.
همچنین
فیلمی 6 دقیقه‌ای که لیستی از ترورهای
دولتی در خارج از کشور را در بر داشت،
نمایش داده شد که به ترور دولت جمهوری
اسلامی، از زمان به قدرت رسیدن حکومت
اسلامی تا واقعه‌ی میکونوس می‌پرداخت.
شکوفه، دختر جوان یکی از
اعدام‌شدگان سال 67 یکی از سخنرانان این
برنامه بود. وی که تازه از ایران آمده است
نارضایتی خودش را از جو خارج از کشور در
فقدان یک‌صدایی اپوزیسیون و نبود کار
مشترک و انتظار خانواده‌های جانباختگان در
ایران از فعالین خارج از کشور ابراز داشت.
وی که جوان است و هنوز محیط فعالیت در
خارج از ایران را بخوبی نمی‌شناسد، با
انتقادات خود رنگی دیگر به این مراسم داد.
آقای ولفگانگ ویلاند سخنگوی بخش داخلی حزب
سبزها سخنران دیگر این بزرگداشت بود. وی
که وکیل شاکی خصوصی در دادگاه میکونوس بود
و اکنون هم مسائل دیپورت کاظم دارابی و
عباس رایل را دنبال می‌کند، اعلام کرد که
چند هفته‌ی دیگر ملاقاتی با وزیر دادگستری
آلمان خواهد داشت تا صحبتی خصوصی در همین
رابطه داشته باشد. ویلاند از این که دفتر
وزیر با وی به تنهایی می‌خواهد صحبت کند و
اعضای خانواده‌ی جانباختگان نمی‌توانند وی
را همراهی کنند، اظهار تأسف کرد.
مهدی
ابراهیمزاده که در شب ترور در رستوران
میکونوس حضور داشته است و شاهد عینی این
ترور می‌باشد از خاطرات خود گفت. ساعت
حدود هشت شب پنج‌شنبه 17 سپتامبر، دکتر
شرفکندی، همایون اردلان و فتاح عبدلی که
هیئت نمایندگان حزب دمکرات بودند، در آن
سال در بین‌الملل سوسیالیست‌ها به دعوت
حزب سوسیال دمکرات آلمان در برلین شرکت
داشتند. نوری دهکردی، دوست و همراه و
مترجم هیئت، این نشست را به عزیز غفاری
صاحب رستوران میکونوس اطلاع می‌دهد. از
ساعت نه شب که گفتگو انجام می‌شود، تیم
ترور جمهوری اسلامی توسط خبرچینانی از
حضور هیئت نمایندگی اطلاع داشت و خودش را
آماده می‌کرد تا به این عمل
جنایت‌کارانه‌اش دست زند. این گفتگو تا
نزدیک ساعت یازده ادامه می‌یابد تا اینکه
تیم ترور به رستوران حمله می‌کند. سه نفر
وارد رستوران می‌شوند. یک نفر جلوی در
می‌آید و برای آنکه توجه را جلب و چهره‌ها
را مشاهده کند، فحش می‌دهد و سپس رگبار از
سمت راست شنیده می‌شود. سمت راست
ابراهیمزاده، نوری دهکردی است و سمت راست
دهکردی، دکتر شرفکندی. ابراهیمزاده نوری
را به سوی خود به طرف چپ می‌کشد و تا
ارتفاع زیر میز با چشمان بسته گوش فرا
می‌دهد. وی از ثانیه‌های طولانی صدای
رگبار، صدای پا و شیشه و گلوله‌های تیر
خلاص که مثل تگرگ بر زمین می‌افتند و سپس
حرکت پا و سکوت می‌گوید. پس از سکوت، وی
دیگران را صدا می‌زند که تنها از پرویز
دستمالچی و مسعود پاسخ می‌شنود. نوری روی
او افتاده و بخش پشت پیراهن ابراهیمزاده
از خون نوری خونین است. دکتر شرفکندی به
طرف نوری خم شده، ولی دیگر صدایی از او
نمی‌آید. میز مقابل افتاده و فتاح عبدلی و
همایون اردلان درخون خود غوطه می‌خورند و
در کنار آنها صاحب رستوران غفاری با دست
اشاره می‌کند که به پا و شکمش تیر خورده
است.
در پایان
صحبتش ابراهیمزاده اشاره کرد که گزارش و
افشای یک جنایت تنها وظیفه‌ی حقوقی و
قضایی نیست که از سوی شاهدان در دادگاه
درج شود، بلکه هر کسی که معتقد به آزادی و
دمکراسی باشد، باید به این مسائل حساس
باشد تا پایه‌های دمکراسی ریخته شود.
لینک مطلب
http://www.shahrzadnews.org/article.php5?id=590
|
